Istnieją niezliczone przykłady z całego świata, podobne do tych wymienionych powyżej, gdzie uleganie naciskom aktywistów doprowadziło do chaosu w kwestii dobrostanu zwierząt. Na przykład zakazy posiadania egzotycznych zwierząt i tzw. „listy pozytywne” spowodowały gwałtowny wzrost nielegalnego handlu, spychając w ten sposób przestrzegających prawa właścicieli do podziemia, z ograniczonym dostępem do porad i opieki weterynaryjnej. W każdym z tych przypadków podstawowy błąd był ten sam: kampanie prowadzone przez aktywistów o niezasłużonym poziomie reprezentacji i wpływów.

Jeśli naprawdę zależy nam na zwierzętach, powinniśmy przede wszystkim słuchać tych, którzy mają bogate, praktyczne doświadczenie. Specjaliści od opieki nad zwierzętami nie organizują dramatycznych protestów ani nie zalewają mediów społecznościowych falą wirtualnego oburzenia. Nie mają na to czasu ani potrzeby. Zamiast tego, każdy ich dzień upływa na faktycznej opiece nad zwierzętami, często kierowanej wiedzą gromadzoną przez dziesięciolecia. Czas zadać sobie proste pytanie: jeśli celem jest dobro zwierząt, czy nie powinniśmy słuchać ludzi, którzy znają je najlepiej? Opiekunowie i hodowcy to właśnie ci, którzy będą musieli żyć na co dzień z nowymi przepisami – z pewnością zasługują więc na miejsce przy stole.

„Za każdym razem, gdy ekstremistyczne inicjatywy się zakorzeniają, obserwujemy, jak utrzymywanie zwierząt domowych schodzi do podziemia” – wyjaśnia Wigley. „Opiekunowie przestają dzielić się wiedzą na temat udoskonaleń w hodowli, przestają doradzać nowicjuszom i skrywają swoje doświadczenie przed opinią publiczną. Dobrostan zwierząt nie poprawia się, gdy ignoruje się ekspertów. Wręcz przeciwnie – pogarsza się.”